Walking. 
I am listening to a deeper way
Suddenly all my ancestors are behind me “Be still” they say
“Watch and listen
you are the result of the love of thousands”.
~ Linda Hogan
Happy Samhain to one and all,
Halloween, El dia de Muertos, Allerzielen, Samhain.
Over de hele wereld en door de eeuwen heen, wordt tijdens deze dagen van het jaar (begin november) stilgestaan bij de doden. Dat is niet zonder reden: het doek tussen deze wereld en de wereld van onze voorouders is het dunst, de grens het meest doorzichtig.
De wereld van onze voorouders is echt, net zo echt als onze wereld. Ze is meer dan alleen een voorouderlijk veld (wat het ook is) en het is meer dan een herinnering in ons DNA (wat het ook is). Het is een wereld die bestaat, echt is en die het thuis is van onze voorouders.
Voor mij is die wereld vooral voelbaar in de dans. Dat is het moment dat ik zeker weet dat het niet alleen mijn verbeelding is, maar dat mijn verbinding met die wereld echt is. Vanuit de fysieke dans ontstaat een belichaamde verbinding waarin de grens tussen beide werelden niet meer bestaat. Omdat die verbinding belichaamd is, kan ik dansen en communiceren met mijn voorouders op dezelfde manier als waneer ik dans en communiceer met iemand uit deze wereld.
Ik kan dan mijn voorouders om steun vragen, om inzicht, om helderheid voor in mijn dagelijkse leven, en die steun ontvangen. Ik kan ze vragen om blokkades in onze verbinding te helen, zodat hun steun vrij kan stromen.
Natuurlijk blijf ik verantwoordelijk voor mijn eigen leven en mijn eigen pad, maar de kracht, liefde en wijsheid van duizenden achter me, steunen me daarbij. Het is alsof er altijd een steunende hand liefdevol en krachtig mijn rug aanraakt.
Wat voor iedere relatie geldt, geldt ook voor de relatie met onze voorouders: de verbinding wordt echter, dieper en meer voedend door het aandacht te geven en door wederkerigheid.
Wederkerigheid kan vele vormen hebben. Voor mij werkt het om die steun in mijn rug te voelen en daar dankjewel tegen te zeggen. Een andere manier is dat ik soms wat eten en/of drinken in de tuin zet voor mijn voorouders. Sommigen houden van whisky, anderen van koffie of tabak en weer anderen van stilton-kaas of appelgebak. Als dit tot je spreekt, wil ik je vooral aanmoedigen om je eigen kleine rituelen te maken. De meest authentieke rituelen komen voort uit je eigen creativiteit en verbeelding.
En vind je dat lastig, dan kan dit kleine ritueel een eerste stap zijn: Steek een kaarsje aan voor je voorouders, en bedank ze voor het leven dat zij jou gegeven hebben door de fakkel van leven onder alle omstandigheden brandend te hebben gehouden.
Een volgende stap zou kunnen zijn om een klein altaartje voor ze te creëren.
Veel plezier.
(dat meen ik! Plezier (naast focus) is essentieel voor voedende rituelen, maak het niet te gewichtig).
